چرخش چرخ و فلک بسته به چشمان علیست           همۀ عمر جهان بسته به یک آن علیست

هـمه از سفـرۀ او روزی خود را دارند           آفـریـنـش به خدا سـفـرۀ احسان علیست

بـنـدۀ عـشـق عـلی از هـمه آزادتر است           شکـر لله که دلم بـسته به زندان علیست

نـمـک سـفــرۀ او خـوردم و آدم شـده ام           آدمیت نـمکی هست که در نـان علیست

گر حساب سر زلفـش کـنی از دهر جـدا           مابقی هرچه که مانده است پریشان علیست

بس که از ذکر علی شهد و شکر نوشیدم           این دهان نیست بگویید که قندان علیست

آفـتـابی که جهان از نـفـسـش روشن شد           انعکاسی است که از پرتو دندان علیست

در لحد سمت نجف  روی مرا بگـذارید           سر من چـشم به راه سر دامـان علیست

اشک شور است اگر، علت و برهان دارد           علت آن است که هر چشم، نمکدان علیست

گر عـلـی، جانِ همه خـلـقـت عـالـم باشد           حـضرت فـاطمه ولله قـسم جـان علیست

هر کسی عـشق حسین بن عـلی را دارد           روز محشر به خداوند که مهمان علیست